Zoals u weet heb ik een stalkster. Ja. Een heuse vrouw. Tenminste, dat denk ik. Ik heb haar nog nooit gezien. Het zou zomaar een omgebouwde kerel kunnen zijn.
Het kan ook een oud- politie agent zijn die misschien uit rancune via mailterreur alleen maar rechtbankverslaggevers en schrijvers probeert te dwarsbomen en op schadelijke manieren via internet probeert te manipuleren. Je weet het niet. Het kan ook iemand zijn die gewoon vanuit een plaatselijk GGZ-kamertje mails verstuurt op de meest achterlijke tijden. Zij slaapt niet. Geen wonder.
Over haar geestestoestand is door OM en politie en justitie al genoeg geschreven. Niet actueel, want dat wist ik wel al en met mij velen.
Nu kunnen we natuurlijk aangifte blijven doen maar wij hebben het druk. En we gaan er iets anders mee doen dan tot nu toe is gebeurd. Zij mag mij nooit meer benaderen. En dat deed ze braaf tot zo’n twee weken geleden. De belofte ligt er. Dit heb ik haar gemaild. Mocht zij het in haar paranoide hoofd halen mij weer te noemen ergens, of te benaderen in welk opzicht ook, dan plaats ik haar naam, adres maar ook zeker haar telefoonnummer hier op mijn zeer wel gelezen blog. Goed voor zo’n 22.000 unieke lezers per maand.
Op de valreep, voor het plaatsen van dit bericht, zie ik dat haar smaad en lasterblog ineens is verdwenen. Gerust hoeven we daar niet op zijn. Mevrouw heeft meerdere blogs en Twitteraccounts.
Nee. Ik blijf niet aan de gang. De grens is bereikt.
Bepaalde zaken kan ik en wil ik niet over mijn kant laten gaan. Dat zal ik bij deze, en ik ben heel duidelijk, ook niet doen.
“Je haalt je achterlijke blog van je site. Mijn naam noem je nooit meer. Jij laat mij met rust. Jij doet niets meer met mijn naam, linkt niets meer. Hou je aan onderstaand contactverbod. Smaad en laster vragen om een keiharde aanpak.
Algeheel contactverbod
Ik deel u mede dat ik op geen enkele wijze contact met u wil onderhouden. Elke communicatie met u, op welke wijze ook, acht ik vanaf nu een directe inbreuk op mijn persoonlijke levenssfeer, in de zin van de wet belaging ex artikel 285b van het Wetboek van Strafrecht.
Bovenstaand contactverbod houdt tevens in dat ik geen enkele toestemming geef om mij in het openbaar, op welke wijze dan ook, in mijn vrijheid van beweging te belemmeren of u op te dringen of mij op andere wijze hinderlijk te (blijven) volgen ex artikel 426 bis van het Wetboek van Strafrecht en/of de hinderbepalingen uit de Algemene Plaatselijke Verordening (APV). Directe contacten (inclusief aanspreken) op straat of in het openbaar of via social media acht ik, zonder dat ik op dat moment door iemand wordt vergezeld, eveneens een directe inbreuk op mijn persoonlijke levenssfeer. Van elke afzonderlijke overtreding van bovenstaand contactverbod wordt te allen tijde onmiddellijk en onvoorwaardelijk aangifte gedaan bij de politie.
Handelen in strijd met bovenstaande afspraken zal te allen tijde (eveneens) worden aangemerkt als het opzettelijk inbreuk maken op mijn persoonlijke levenssfeer, in de zin van de wet belaging ex artikel 285b van het Wetboek van Strafrecht. Hiervan zal steeds onmiddellijk en onvoorwaardelijk aangifte worden gedaan bij de politie.
Overigens behoudt ik mij uitdrukkelijk het recht voor, andere handelingen dan bovenstaande, eveneens als inbreuk op mijn persoonlijke levenssfeer, in de zin van de wet belaging, aan te merken. Bij aangifte zal tevens een strafrechterlijk straat- en contactverbod worden gevraagd.”
Ik ben heel duidelijk. Echt heel erg duidelijk!
Lees ook het verhaal van Nanko Kiel: http: Is er dan toch nog hoop.
– Zie meer op: http://karinsmalbil.com/ik-ben-heel-duidelijk/#sthash.D2Dq5uCg.dpuf